Menntastefna - falleg orð eða sameiginleg markmið

Í dag fæ ég það skemmtilega hlutverk að kynna drög að nýrri menntastefnu Fljótsdalshéraðs á sameiginlegum fundi allra nefnda sveitarfélagsins. Fundurinn markar upphaf að vinnu nefndanna við starfs- og fjárhagsáætlanir fyrir næsta ár, í nýju handbókarformi.

Við vönduðum okkur þegar við fórum að vinna þessa menntastefnu á vordögum, kölluðum til fulltrúa allra aðila sem að málum koma, réðum okkur verkefnisstjóra og reyndum að láta þessa stefnu vera eign margra - við eigum því sameiginlega framtíðarsýn og sameiginlegar áherslur - en útfærslan er svolítið eftir og framkvæmdin úti í skólastofnunum sveitarfélagsins.  Það er talað um skóla margbreytileikans, vinnu - skóla, list - og verkgreinaáherslu, ábyrgð foreldra, félagsfærni, gleði, sterka sjálfsmynd, samvinnu og margt fleira afar mikilvægt í stefnunni og það eru ákveðnar hugmyndir að útfærslu. - En skólarnir eru framkvæmdaraðilarnir, við verðum að setja allt okkar traust á þá - fulltrúar þeirra eiga þessa stefnu og munu þurfa að "selja" hinum hugmyndirnar...

Ég er mjög upptekin af því að það þurfi að vera gaman í vinnunni - sérstaklega ef maður er að vinna með fólki.  Ég held að gleðin verði til við uppbyggilegt samstarf þar sem menn eru að vinna að sameiginlegum, spennandi verkefnum og innleiðingu þeirra - vonandi getur þessi menntastefna búið til svona samstarfsvettvang. 

Svo er gleðin auðvitað líka hluti af því að taka sig hæfilega hátíðlega og vera bara maður sjálfur...

Það verður örugglega spurt um það í dag hvort við ætlum að setja meiri peninga inn í skólana til að geta gert þessa stefnu að veruleika - í hjarta mínu er ég sannfærð um að það er nóg af peningum ætlað til skólastarfsins nú þegar - en það þarf að skoða það mjög alvarlega hvort verið er að nota þá í rétt verkefni með réttum áherslum!!!

En núna ætla ég að drífa mig í ræktina til að vera spræk og hress í dag - auk ofangreinds verkefnis bíður mín fundur með Vegagerðinni um skipulagsmál og svo er ég á kafi í að lesa um "hinun"...

Megið þið eiga góðan dag....

Litadýrð á Norðausturlandi

Í gærmorgun ók ég af stað til Húsavíkur til að fara á aðalfund kjördæmisráðs Samfylkingarinnar. Ferðin gekk vel og lyngmóarnir skörtuðu haustlitum eins og þeir gerast alfallegastir... fundurinn gekk vel svo og málþing um Evrópumálin sem haldið var að loknum aðalfundi.  Áhersla var lögð á að skoða hver áhrif inngöngu í ESB yrðu á hinar dreifðu byggðir landsins - ógnir og tækifæri leynast í inngöngunni en engin leið er að vita nákvæmlega hver samningsstaðan er nema sækja um inngöngu og skoða málin í alvöru.... eftir hverju ætli við séum að bíða....

Eftir fundinn ókum við Sigrún vinkona mín til Akureyrar, við höfðum um margt að spjalla á leiðinni, það er gott að eiga vin sem er í svipuðum sporum og maður sjálfur - á kafi í vinnu, enn meira á kafi í pólitík, ein með börnin og finnast lífið almennt skemmtilegt... Við fórum út að borða á Rub 23 sem er nýr staður byggður á merg gömlu Karólínu - frábær matur og fín þjónusta - Sigrún bauð þeirri gömlu út að borða í tilefni sextugsaldursins... Við drifum Láru Stefáns svo með okkur á Vélsmiðjuna, dönsuðum og trölluðum fram á nótt og byrjuðum svo aftur að slúðra snemma í morgun.... Ég kíkti svo aftur á Láru í morgun og kíkti aðeins á námsskipulagið í hennar mastersnámi  og var vægast sagt hrifin, HÍ á talsvert ólært í fjarnámskipulagi...

Kíkti aðeins í búðirnar á Akureyri og keypti afmælisgjöf handa dótturdótturinni sem er að verða 3ja ára - finnst hún hafa fæðst í gær....

Ók síðan heim og naut litadýrðarinnar aftur - auk þess sem andanefjurnar á Pollinum sýndu sig... notaði tímann og spjallaði við gott fólk á leiðinni.  Við Berglind Rós nýttum okkur svo þjónustu Subway og sitjum nú saddar og sælar og spjöllum á milli þess sem við kíkjum í tölvuna og á sjónvarpsskjáinn...  það sem eftir lifir kvölds þarf svo að læra, skrifa fundargerð, kíkja á fundarboð og fleira... dagurinn á morgun hefst svo kl. 5:40 - það er spinning og Dandý líður ekkert kæruleysi.

Stal þessari mynd af hinum nýju vinum Akureyrar af blogginu hans Jóns Inga.

Hvar er haftið???

Hversu mikið skyldi þessi kjaradeila snúast um það að ljósmæður eru flestar konur og vinna þeirra snýst um að hlúa að fólki???

Hverju ætli það myndi breyta að þeir sem krefðust hærri launa væru karlar og viðfang þeirra væru peningar og verðbréf????

Hversu flókið getur það verið að meta laun stéttar sem þarf að hafa sex ára háskólanám til að fá starfsréttindi????

Nú verður að hætta að tala og fara að gera eitthvað....

Verkfall hefst á miðnætti

Fjarskipti

Ótrúlegt hversu hröð þróun er í fjarskiptum. Þegar ég byrjaði að kenna haustið 1982 var "númerið" á kennarastofunni löng - stutt og bara var hægt að hringja á ákveðnum tímum sólarhringsins. Þegar ég sendi tölvupóst í fyrsta sinn þurfti að framkvæma 10 aðgerðir áður en pósturinn var sendur og hraði sendinganna var ekki stórkostlegur - síðan hafa liðið mörg ár - og breytingarnar eru ótrúlegar. Núna sit ég með nettengda tölvuna á hnjánum, engar snúrur að pirra mig því sambandið er þráðlaust, gemsinn liggur við hliðina á mér og ég get verið í sambandi við fólk langt út fyrir landssteinana á msn og skype og svona mætti lengi telja.

Það sem er vont er að þetta á ekki við um alla þá sem búa í sveitarfélaginu mínu - enn eru svæði sem eru ekki tengd netinu nema í gegnum símalínu með tilheyrandi seinagangi og kostnaði.  Árið 2008 veldur þessi staðreynd verulegri mismunun - börn og unglingar sem búa við þessar aðstæður eiga takmarkaðri möguleika til samskipta við jafnaldra og aðra þá sem þeir vilja vera í sambandi við, fólk í fjarnámi situr við annað borð en við í þéttbýlinu. - Þessi mismunun er kaldhæðnisleg ef maður hugsar um það hverjir það eru sem þurfa nauðsynlega að vera í rafrænu sambandi - eru það ekki einmitt þeir sem eiga erfitt með að vera í beinu sambandi við fólk og stofnanir vegna fjarlægða og erfiðra samgangna???

Ég er að verða verulega leið á því að bíða eftir lausnum Fjarskiptasjóðs - með tilheyrandi annmörkum vegna svæða á markaði og lagakrókum í því sambandi... Er málið ekki nokkuð einfalt? - það eiga allir Íslendingar að eiga rétt á nútímalegum tengingum til að geta nýtt sér jafn sjálfsagðan hlut og rafræn samskipti og þjónustu. 

Rafrænar kveðjur að austan

 

 

Kerfi

Almennt er ég mjög hrifin af skipulagningu og kerfum sem þjóna tilteknum markmiðum.  En ósveigjanleg kerfi sem eru til - af því bara - pirra mig.

Undanfarna daga er ég búin að ergja mig yfir tvennu: annað er heilbrigðistengt og hitt tengist fjarskiptum.

Frumburðurinn minn er búin að vera með leiðinda kviðverki í nokkurn tíma - alveg keyrði um þverbak um daginn þegar hún var á Hornafirði að heimsækja kærastann svo hún heimsótti ágætan lækni á Höfn sem sagði strax lýsingu hennar á verkjunum geta bent til gallsteina.  Þessi ágæti læknir sendi rannsóknarbeiðni til einhvers fíns sérfræðings í höfuðborginni.  Sá hafði fljótlega samband við sjúklinginn, kallaði hana til sín snemma á mánudagsmorguninn, setti hana í sónar og sagði hana með grjót. Þetta tók 5 mínútur og sjúklingurinn þakkaði fyrir og spurði síðan hvað ætti að gera við þetta grjót sem væri að valda henni óþægindum. Það sagði þessi sérfræðingur ekkert geta sagt um, hann myndi senda niðurstöðurnar á Höfn og þaðan lægi leið þessarar niðurstöðu norður með austurströndinni í Egilsstaði sem er heilsugæslustöð fjölskyldunnar.  Frumburðurinn býr í Reykjavík og hefur búið þar í rúm tvö ár og ljóst er að þar mun verða unnið að því að losa hana við grjótið.  Hún hefur nú fengið símatíma hjá lækni á Egilsstöðum á mánudaginn - og þar mun verða skráður enn einn kafli í sögu grjótsins í gallblöðru frumburðar míns.  Ætli sé ekki líklegt að lokakaflinn verði síðan skráður hjá fína sérfræðingnum í bænum sem  fær sennilega fleiri þúsundkalla úr vasa fátæku námsmeyjarinnar minnar fyrir að mylja grjótið og losa hana við það.... mér finnst þetta ótrúleg vinnubrögð á tímum rafvæðingar og nútíma tækni..., af svona vinnubrögðum skapast örugglega hagvöxtur - en hagræðingin er ekki augljós...

Og þá er það hinn fjölskylduvinveitti Sími sem bíður upp á 0 - ið svo að fjölskyldur geti talað saman án þess að þurfa að greiða fyrir.  Mér fannst þetta afar göfugt af Símanum og ákvað að nýta mér þennan höfðingsskap svo ég og börnin mín gætu talað saman af hjartans lyst fyrir ekki neitt.  Yndisleg stúlka svaraði mér og vildi allt fyrir mig gera, en - það er svolítið af smáu letri í hinni göfugu fjölskyldustefnu Símans - allir verða að hafa sama lögheimili, þýddi ekkert að benda á að dreifbýlisbörnin þyrftu að fara í nám að heiman og það verða að vera a.m.k. þrír með sama lögheimili til að síminn viðurkenni að um fjölskyldu sé að ræða, þetta ákvæði get ég alls ekki skilið eða viðurkennt, ég get fallist á þetta með lögheimilið en að það eigi að mismuna fjölskyldum eftir stærð get ég alls ekki fellt mig við - slíkt stenst engar jafnræðisreglur.... Smáa letrið virðist stundum fyrirferðameira en meginmálið...

Ég er ekki vön að pirra mig eða vera fúl - en kerfið getur stundum gert mann kolvitlausan...

En nú ætla ég að róa mig niður og eiga afslappað kvöld í sófanum með kertaljós og vínglas, megið þið eiga góða helgi.

Fjölbreytni daganna

Konan í orlofi vaknaði klukkan sex, og uppgötvaði að hún hafði sofið yfir sig, því spinningtíminn sem hún ætlaði í, átti að hefjast kl sex fimmtán og í septemberbyrjun þegar önnur hver kona er í átaki dugar ekki að mæta á mínútunni til að fá hjól.  Þetta reyndist rétt athugað hjá mér - ég ásamt sjö öðrum varð frá að hverfa en í stað þess að skríða upp í rúm aftur dreif ég mig upp í tækjasalinn og tók vel á.

Heima biðu tvö sofandi ungmenni sem þurfti óvenju lítið að hafa fyrir að koma á fætur þennan morgun, kannski var mamman bara hæfilega afslöppuð...

Vel fyrir níu vorum við mæðgur komnar að Egilsstaðaskóla og ég ákvað að kíkja aðeins á kollega mína í ME áður en fyrsti fundur dagsins byrjaði. Þar voru menn og konur bara hress og kát að vanda. Á þessum fyrsta fundi dagsins voru málefni Héraðsskjalasafnsins rædd, alltaf spennandi að kynna sér málefni sem maður þekkir lítið og finnur að eru í góðum farvegi. 

Hádegisfundurinn var með forseta bæjarstjórnar, bæjarstjóra og þróunarstjóra.  Við reynum að hittast flestar vikur til að fara yfir þau mál sem efst eru á baugi og setja þau í farveg. Við höfum  um margt að ræða og fundir okkar alltaf skemmtilegir og árangursríkir.

Klukkan eitt var svo kynning á PMT / SMT sem er kerfi fyrir foreldra og skóla til að vinna með hegðunarfrávik ýmist á meðferðarplani eða forvarnarplani - verulega spennandi kerfi, vel undirbyggt fræðilega og mikið rannsakað - um að gera að skoða það með mjög jákvæðu hugarfari að innleiða þetta kerfi hér.

Nú sit ég og undirbý mig fyrir bæjarstjórnarfund sem er rétt að hefjast.... eftir hann ætlar meirihlutinn að hittast og ræða aðalskipulagið og fara þar yfir álitamál áður en við afgreiðum það endanlega frá okkur...

Svo ætla ég að kíkja inn á Blakkinn í kvöld og reyna að vera eitthvað viskuleg í þessu námi mínu, mér finnst frábært að fá tækifæri til að fara í nám aftur, umræðan um skóla fjölbreytileikans situr föst í hausnum á mér og þar reyni ég að tengja þetta hugtak við annað sem mér finnst spennandi eins og samvinnu, skólamenningu, lýðræðisleg vinnubrögð og seiglu svo eitthvað sé nefnt...

Spennandi dagur með fjölbreytilegum viðfangsefnum - þau smyrja á manni hausinn og hugsunina og halda manni vakandi og frjóum...

 

Að byrja í skólanum

Ég man hvað mér fannst merkilegt þegar frumburðurinn minn byrjaði í skóla, stúlkan með stóru skólatöskuna var mynduð í bak og fyrir og mikið var gert úr deginum og hversu merkilegur þessi áfangi væri.  Þegar englabossinn byrjaði voru einhverjar myndir teknar og hann knúsaður extra mikið áður en hann hóf líf hins sjálfstæða skóladrengs.  Örverpið fékk líka knús en lítið annað...

Í dag vorum við Berglind Rós báðar að hefja nýja áfanga í okkar skólagöngu - hún að byrja í unglingadeild og ég að stíga fyrstu skrefin sem háskólastúdent í fullu námi í 26 ár!!!

Núna sit ég í Þekkingarsetrinu á Egilsstöðum og ætla að skoða kúrsana og námsefnið áður en ég fer suður í fyrstu staðlotuna.  Mér líst vel á aðstæður og fólkið sem er að vinna hér og hlakka rosalega til að takast á við verkefnið en auðvitað er smákvíðahnútur einhversstaðar inni í tilhlökkuninni

Smá pólitík í lokin: Er forsvaranlegt að hafa fólk við stjórnvölinn í höfuðborginni sem nýtur bara trausts um þriðjungs borgarbúa??? Ég get ekki annað en fundið til með nýju borgarstýrunni sem er örugglega ágætis manneskja og ekki slæmur pólitíkus - en hún hefur bersýnilega veðjað á rangan hest sem gæti haft veruleg áhrif á pólitíska framtíð þessarar ágætu konu.

En nú ætla ég að fara að læra

Silfurmaður og silfurstrákar

Auðvitað hefði verið skemmtilegast að fá gull - en silfur er ekkert slor.  Ég er búin að hugsa oft um Vilhjálm Einarsson, silfurmanninn okkar, þessa baráttudaga strákanna okkar.  Hans afrek var auðvitað einstakt - æfingaaðstaðan hans var víst ekki upp á marga fiska, ég hjóla oft framhjá grasflötinni sem hann notaði sem kastsvæði og svo fékk hann lánaðan hest og kerru til að flytja sand í stökkgryfjuna sem hann bjó til.  Auðvitað voru aðrir tímar þá og aðrar kröfur en ég held samt að það sé gott að hugsa aðeins aftur til þessara tíma þegar tartanbrautirnar og gervigrasvellirnir voru ekki á hverju strái. Held að það væri  gott fyrir ungmennin okkar að þurfa stundum að hafa aðeins meira fyrir lífinu.  Mín yndislegu afkvæmi benda mér gjarnan á að þetta hafi verið í eldeldgamla daga þegar ég segi þeim einhverjar svona sögur...., en eldeldgamalt var líka svolítið gott...

En handboltastrákarnir okkar eiga allt gott skilið, þeir eru frábærar fyrirmyndir fyrir ungviðið okkar, þeir hafa sýnt hversu langt er hægt að ná með einbeittum vilja, réttu hugarfari og markvissum æfingum.  Ég hefði viljað að þeir færu í ferð um landið, heimsæktu skólana og töluðu við krakkana um það hvernig má ná svona árangri...

Til hamingju, við öll, með að eiga svona afreksmenn og að hafa átt þá lengi.

Háskólastúdent

Það er skrýtið að vera ekki að fara að kenna í haust, þetta er fyrsta haustið síðan 1982 sem svona er ástatt fyrir mér, byrjaði að vísu ekki fyrr en í október 1995, átti smá eftir af fæðingarorlofi... Ég hef alltaf hlakkað til og fundist spennandi að fá misnýja nemendur og misný viðfangsefni, held að maður sé í réttu starfi meðan líðanin er þannig.  Viðurkenni að ég hef líka hlakkað til að komast í sumarfrí öll árin

En nú bíða mín ný viðfangsefni sem nema, í framhaldsnámi í sérkennslufræðum . Í haust tek ég þrjá kúrsa og ætla síðan að byrja að skrifa lokaritgerð á vorönninni, vonandi get ég svo lokið þessu námi vorið 2010. Mér fannst stórmerkilegt að skrá mig inn í Uglu í fyrsta sinn í vikunni - er vanari að setja sjálf upplýsingar inn í svona kerfi og sitja í kennarasætinu.  Ég held að þetta verði rosalega hollt og gott fyrir mig sem kennara, akademísk umræða er endurnýjandi og svo tilfinningin að ljúka kafla sem hófst fyrir rúmum tveimur áratugum, að ljúka framhaldsnáminu sem hófst á Hallormsstað haustið 1987. Á árunum 1987 - 1993 var ég meira og minna í námi með fullri vinnu og uppeldi tveggja ungra barna og þegar því lauk með BA gráðu í sérkennslufræðum (þá var ekki til mastersgráða í KHÍ) hét ég því að slíkt gerði ég aldrei aftur.  Hef nú ekki staðið alveg við það því ég tók aðferðafræðikúrs 2002 og eitthvað var ég farin að spá í lokaverkefni á tímabili. En það er frábært að fá tækifæri til að fara í nám á fullum launum og geta einbeitt sér að því af fullum krafti. Mikið skal ég njóta þess.  Á náttborðinu liggja nú Fötlunarfræði eftir Rannveigu Traustadóttur og Aska eftir Yrsu í mismunandi forgangsröð.

Ormsteitið heldur áfram. Í gær var frábær tískusýning þar sem ein af valkyrjum þessa sveitafélags sýndi þorrablótskjólana sína síðustu þrjátíu árin, allir heimahannaðir og að sjálfsögðu heimasaumaðir.  Síðan voru tónleikar með Ragga Bjarna í gærkvöldi - hann er alltaf sami töffarinn, a.m.k. úr þeirri fjarlægð sem ég var frá honum  og röddin ótrúlega lítið farin að gefa sig.  Við Eydís skemmtum okkur konunglega og settumst svo aðeins inn á Nielsen á eftir og spjölluðum, það er frábært að hafa svona mikið líf í bænum, þyrftum að hafa sleitulaust ormsteiti....Í dag er dagur eldri borgara í tjaldinu og síðan allsherjar partý í kvöld...

Svo er það auðvitað handboltinn..., leikurinn milli Frakka og Króata er að byrja - ætla að hlusta á hann í útvarpinu á meðan ég bregð mér í húsmóðurgírinn og dansa við moppuna í léttri helgartiltektarsveiflu... Þá get ég með góðri samvisku sest niður og æst mig verulega í leik Íslendinga og Spánverju um hádegisbilið.

Stelpur

Horfði á leik í 8 liða úrslitum kvennahandboltans í Peking áðan. Ungverjar og Rúmenar áttust við. Þvílíkur handbolti, stelpurnar voru frábærar - ungverska liðið var betra í heildina - en aðdáun mín beindist að einbeittum baráttuvilja rúmensku stelpnanna sem börðust af hetjuskap þó þær lentu á tímabili 8 mörkum undir og allir áhorfendur virtust halda með Ungverjunum, leikurinn endaði 34 - 30 fyrir ungversku stelpurnar. Fékk enn eitt tromp á hendi til að takast á við karlrembur sem tala um að kvennahandbolti sé leiðinlegur og lélegur....

Svo er það æðruleysisverkefni mitt númer eitt - stelpur á aldrinum 11 - 15 ára, nefndar ýmsum nöfnum, mér dettur fyrst í hug dramadrottningar og gelgjur.... Ég á eitt svona eintak, guðdómlegt og yndislegt.  Það er eitthvað við samskipti milli þessara yndislegu, frábæru eintaka sem mér er fyrirmunað að skilja og mér finnst hræðilega leiðinlegt.  Það þarf helst alltaf að halda einhverri utan við hópinn, það er endalaust talað illa um einhverja, það er ekki hægt að tala beint út, augnagotur og hvíslingar og fleiri samskiptaform í þessum dúr...  Í einu orði sagt óþolandi....  Alltaf er einhver útundan og það má alls ekki hringja og reyna að hafa áhrif, það er víst rosalega hallærislegt - klöguskjóða er eitthvað sem alls ekki má vera...

Mér er falið þetta verkefni í annað sinn, núna á sextugsaldrinum. Ætti að vera orðin þroskuð og tilbúin í verkefnið, eftir talsverðan reynslupakka fyrir rúmum áratug í þessum efnum, með frumburð minn frábæran og 26 ára kennslureynslu, þar af 19 ár í heimavistarskóla... En þetta er eitt af því sem ég vil breyta.... en mér sýnist það vera svipað verkefni og að reyna að breyta gangi himintunglanna svo þetta er æðruleysisverkefni mitt númer eitt: ...að sætta mig við það sem ég get ekki breytt..., en ætli maður megi semt ekki reyna að hafa áhrif í svona æðruleysisverkefnum???

En af því að ég er sérfræðingur í Pollýönnuleiknum þá hugsa ég bara um hvað þessi ár voru englabossanum mínum yndislega vesenislaus og er þakklát fyrir að hafa fengið eitt hvíldartímabil á milli dramadrottinganna minna tveggja....

Ormsteitið heldur áfram - í dag er markaðsdagur í tjaldinu og sýning á Soffíu mús, barnaleikriti frú Normu, í Valaskjálf.  Á morgun er svo fjölmenningardagur í tjaldinu og þorparakvöld á Café Nielsen. Hægt er að skoða dagskrána nánar á www.ormsteiti.is. Allir sem leið eiga um Fljótsdalshérað ættu að kikja við og vonandi eru heimamenn duglegir að nýta sér þessa frábæru dagskrá síðsumarshátíðarinnar okkar.  Lára Vilbergsdóttir, sem á nú að öllum öðrum ólöstuðum, stærstan þátt í þessari hátíð, er hetja að hafa komið þessari hátíð á og haldið út öll þessi ár.